WARSZAWSKI KLUB ROTARIAŃSKI PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

Warszawski Klub Rotariański został zgłoszony do rejestracji 17 lutego 1931 roku, a lista członków założycieli przesłana do Rotary International liczyła 22 osoby. W dniu 10 maja 1932 roku odbyła się uroczystość, na której Klub otrzymał kartę charterową oraz numer 3427. Jednakże, po dwóch latach liczba członków wynosiła już 60 osób, a w 1936 ponad 80 osób. W całym polskim Dystrykcie było wówczas 220 członów Klubów Rotary.

Prezydentem Klubu przez pierwsze lata był inżynier Piotr Drzewiecki, prezes zarządu fabryki lokomotyw. Klub spotykał się w Hotelu Europejskim we wtorki o godzinie 20.00. Polski Dystrykt o numerze 85 utworzony został 1 marca 1936 roku. Na pierwszego gubernatora (ówcześnie naczelnika) polskiego Dystryktu powołano członka założyciela Warszawskiego Klubu Rotariańskiego inżyniera Piotra Drzewieckiego. Kolejnymi gubernatorami Dystryktu zostali Witold Sągajłło i profesor Jerzy Loth, również członkowie Warszawskiego Klubu Rotariańskiego.

15 i 16 kwietnia 1936 w Hotelu Europejskim w Warszawie odbyła się pierwsza Konferencja polskich Klubów Rotary. Druga odbyła się w Łodzi w dniach 17 i 18 kwietnia 1937. Warszawski Klub Rotariański pomógł w założeniu klubów Rotary w Łodzi (1933), Krakowie (1933), Katowicach (1933), a następnie w Gdyni, Wilnie, Lwowie i Poznaniu. Klub przyczynił się do przetłumaczenia wielu dokumentów rotariańskich na język polski i jednocześnie od 1934 roku wydawał swój miesięcznik rozsyłany do ponad 80 zagranicznych klubów rotariańskich na całym świecie.

Przez 8 lat swojego istnienia Klub często gościł Rotarian z innych Klubów z Polski i zagranicy oraz osoby nie związane z ruchem rotariańskim, w tym posłów pełnomocnych obcych krajów, m.in. Argentyny, Brazylii, Chin, Czechosłowacji, Jugosławii, Rumunii, Szwajcarii. Na zebraniach wygłaszane były referaty połączone z dyskusją, głównie na tematy gospodarcze i społeczne, ale także na takie tematy jak: „Duchowe podstawy porozumienia polsko-niemieckiego”, „Wrażenia z podróży Batorym do Ameryki”, „O kobiecie w Chinach”, „O roli znaczka pocztowego” „O szabli polskiej” i „Czy mamy być smutni?”. Klub wspierał organizacje społeczne takie jak Macierz Szkolna, Polski Czerwony Krzyż, YMCA, a także rozmaite inicjatywy, m.in. na rzecz pomocy dla powodzian, opieki nad dziećmi z biednych rodzin, uporządkowania okolic Warszawy, czy wsparcia dla ubogich studentów i wychowanków wyższych szkół zawodowych.

Poprzez bogatą  korespondencję z klubami zagranicznymi oraz indywidualną aktywność swoich członków Warszawski Klub Rotariański prowadził za granicami naszego kraju kampanię informacyjną na temat sytuacji wewnętrznej i ruchu rotariańskiego w Polsce. W roku 1939 staraniem Warszawskiego Klubu Rotariańskiego wydana została publikacja „Rotary in Poland”, przedstawiająca polską gospodarkę i kulturę w dwudziestoleciu międzywojennym. Broszura ta rozesłana została po zagranicznych Klubach Rotary spotykając się gorącym odzewem wśród Rotarian na całym świecie.

Warszawski Klub Rotariański aktywnie włączał się w życie publiczne w przedwojennej Polsce. Pisał listy i artykuły prostujące domniemane związki Rotary z masonerią, słał depesze gratulacyjne z okazji urodzin dla Prezydenta Ignacego Mościckiego, umieszczał w prasie kondolencje po śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Ostatnie udokumentowane spotkanie przedwojennego Klubu miało miejsce 5 września 1939 roku. Obecnych na nim było jedynie 6 członków. Nieobecność niektórych członków została usprawiedliwiona ich obecnością w wojsku. Na spotkaniu omawiane były sprawy aktualne.

Opr. Paweł Grotowski. September 2008